Med dette seier eg opp jakta på det perfekte liv.
Av Kristina Leganger Iversen
ei kvinne (32) sit
med trippande hjarte
og høyrer på spelelista
«calm piano Music»
*
ein mann (45) googlar
«how to reduce cortisol»
og lurer på når han skal finne tida
til å sove, trene, ete sunt
*
kvinne (27)
les om ashwaganda
ei urt som lovar
mindre angst mindre stress mindre
søvnløyse
*
to venner (54 og 56) pustar djupt inn
og strekk djuuuuupt ut
medan partnarane deira (58 og 60)
spring i Nordmarka
*
sterkare
raskare
betre
*
roligare
klarare
lykkelegare
*
ein mann (62)
skulka jobben for å dra på fjellet
med venninne (60)
(fast tilsett og snart AFP)
og der i sola
i haustvinden klar
som ei innsikt i morgontimen
*
vakne og vakne
og plutseleg vite
det er på tide å ta det tilbake
*
med dette seier eg opp
jakta på det perfekte liv
i’m no longer in the race
to becoming
eg seier nei takk
til å prøve å bli
forfremma på jobb eller
månadens tilsette
vil ikkje selje mest
eller gi best service
heller ikkje på heimebane
vil eg utmerke meg
ikkje i dag
vil eg få hengt opp dei gardinane
ikkje i år heller
ha årets interiørkonto
på Instagram eller skrive
årets bok eller vere
årets stemme
blir nok heller ikkje
årets foreldre i FAU
ikkje ein gang i
Birken vil eg delta
eg vil ikkje
utmerke meg
på noko anna vis
dette året
anna enn å ha
ei utmerkt
god tid
til å seie
«klart der passar»
og meine det
klart der passar
å kome på middag
vi et kvar dag
klart det passar med ein tur
klart det passar å ha nevøen
på overnatting eller barnebarnet
det er berre koseleg
klart det berre er koseleg
klart vi har tid
*
og med dette vil eg altså
legge bort
omtrent heile resten av verda
og alt det går an å
samanlikne seg med
med mindre det handlar om
å samanlikne dette:
ein solnedgang
med ein annan
ein latter
med ein annan
ein stjerneklar
natt og ein draum
med ein annan, ei fjør
med ei fjør og med kjensla
av ei fjør som stryk
under foten
*
og om noko
vil eg undersøke
likskapen mellom å vere
vaksen og å vere barn, kjensla av
å legge seg i nytt sengetøy med
rein pysjamas og den
uforliknelege kombinasjonen
av sjokoladekake og mjølk
livets mørke og lys
kor godt det kan vere
å krølle seg saman
å få ein dyne krølla omkring ein
å gi nokon ein klem
å få ein klem
av ein venn, ein vaksen
eller eit barn
*
og svar på spørsmål
eg kan tenke meg å finne
inkluderer
korleis røysta til bestemor
nesten alltid
ber meg seg
ansiktet hennar
lukta hennar
den heilt mjuke
huda hennar
og kva det vil seie
å vere den som gjer
at nokon andre
føler seg
heilt, heilt elska
*
samt kvifor det
som er mest verdifullt
også ofte
er det
som
gøymer seg
under alt dette
ofte andpustne
og andre gongar
heilt stilleståande
vi kallar
tida
*
kvifor folk
som meg
(om det ikkje
berre er meg)
ikkje oftare
stoppar opp
seier nei
det er nok no
*
stel livet
tilbake
Kristina Leganger Iversen er litteraturvitar, forfattar og Syn og Segns huspoet
Foto: Jon Trygve Tollefsen/ Samlaget
